Witamina D
Została odkryta w 1922 roku. Pojęcie „witamina D” oznacza dwa związki chemiczne: witaminę D₃-pochodzenia zwierzęcego i witaminę D₂-występującą w drożdżach, grzybach i produktach roślinnych. Obydwa te związki są biologicznie nieczynne i muszą ulec aktywizacji w wątrobie.
Głównymi jej źródłami jest pożywienie i promienie słoneczne. Większość dziennego zapotrzebowania na witaminę D(aż 90%) organizm pozyskuje ze słońca.
Aktywny metabolit witaminy D wpływa na:
- regulację procesów odpornościowych,
- metabolizm kości i gospodarkę wapniową,
- syntezę insuliny w trzustce,
- budowę błon komórkowych krwinek czerwonych,
- skurcz i rozkurcz włókien mięśniowych,
- prawidłowe działanie komórek nerwowych.
Wśród współczesnych ludzi powszechny jest niedobór witaminy D. Przyczynami są:
- spędzanie dużej ilości czasu w pomieszczeniach zamkniętych,
- stosowanie kremów z filtrem w obawie przed nowotworami skóry,
- palenie papierosów,
- wydłużony czas pracy,
- otyłość.
Niedobór witaminy D może skutkować takimi chorobami jak nowotwory, choroba niedokrwienna serca i niewydolność serca, cukrzyca, astma, stwardnienie rozsiane czy przewlekłe zespoły bólowe.
Warto zatem znać rekomendowane ilości witaminy D do podawania w odniesieniu do poszczególnych grup wiekowych, jak i górną granicę dawkowania (w jednostkach witaminy D/ dobę):
- 0-6 miesięcy – 400 IU/d, maksymalnie 1000 IU/d
- 6-12 miesięcy – 400 IU/d, maksymalnie 1500 IU/d
- 1-4 lat – 400 IU/d, maksymalnie 2500 IU/d
- 5-8 lat – 400-800 IU/d, maksymalnie 3000 IU/d
- 8-64 lat – 400-800 IU/d, maksymalnie 4000 IU/d
- Powyżej 65 lat – 800 IU/d, maksymalnie 4000 IU/d